Άκουγα στη σημερινή Ελληνοφρένεια μια γυναίκα, άνεργη τα τελευταία δυόμιση χρόνια, στα πενηνταπέντε της, να λέει ότι βρέθηκε για πρώτη φορά σε μια ουρά για να μπορέσει να πάρει ως βοήθεια ένα κιλό κασέρι, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Ανάμεσα σε διάφορα άλλα, λέει κάποια στιγμή: «με έχουνε καταργήσει σαν άνθρωπο».
Στο βλογ του ο old boy εδώ και πολύ καιρό νομίζω, αντί για bio, γράφει μια φράση: «Είναι αδύνατη η κατάργηση της ύπαρξης». Νομίζω είναι μια φράση του lazopolis από μια κουβέντα που έγινε κάποτε στο buzz.
Με τέρμα μουσική στ’ αυτιά, τόσο που να γυρνάνε στο δρόμο οι να κοιτάζουν απορημένοι, περπατούσα την Αριστοτέλους. Η γυναίκα, έξαλλη και ηττημένη ταυτόχρονα, στεκόταν απέναντι στη παραπάνω φράση. Στο μυαλό μου ετοιμάζεται το ματς, προφανώς σικέ και λαϊκίστικο, πάντως αυτό ετοιμάζεται.
Λέμε δε θα μας γονατίσουν τα λεφτά, η φτώχεια. Δε θα μας γονατίσουν ακόμη και οι ουρές της βοήθειας ή των συσσιτίων…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 514 επιπλέον λέξεις
κόκκινο γιατί 